vrijdag 5 juni
We vertrekken al vroeg om voor 13 uur in de voormalige steenkolenmijn in Beringen te kunnen zijn, want op dat tijdstip begint een rondleiding door het complex.
De tocht er naar toe voert via Eindhoven en het militaire oefenterrein van Leopoldsburg in de Kempen. Er is ook een klassiek stationnetje, waar veel militaire treinen moeten zijn aangekomen en vertrokken.
We komen mooi op tijd in Beringen aan en kunnen nog een kopje ('tas') koffie drinken in het café op het terrein waar het vol staat met herinneringen aan de mijnbouw. We beginnen met een film over de geschiedenis van de mijnbouw in Belgisch Limburg en daarna worden we rondgeleid door het complex. Onze gids is een voormalige mijnwerker, hij is uit Poolse ouders in België geboren en heeft zijn hele leven in Beringen gewoond.
Steenkolenmijn van Beringen: hier werd de steenkool afgevoerd
Beringen ging als tweede Limburgse mijn in productie (jaren '20). In tegenstelling tot de andere zes voormalige mijnen bleven hier de meeste mijngebouwen bewaard, het overzicht van wat bij de steenkoolontginning kwam kijken is volledig. De symmetrische gevels van de bedrijfsgebouwen zijn vrij sober en het complex verraadt invloed van de oorspronkelijke Franse aandeelhouders. De mijn sloot in 1989.
In het voormalige gebouw voor sociale activiteiten (de verenigingen van en voor mijnwerkers vonden er onderdak) is een museum ingericht, in de kelders is het ondergrondse deel van de mijn nagebouwd. Ook het café is er in ondergebracht.
Doucheruimte in de mijn van Beringen
Kleedruimte
Zo werden de mijnwerkers ondergronds vervoerd
Na deze boeiende rondleiding gaan we verder naar het historische stadje Borgloon (http://nl.wikipedia.org/wiki/Borgloon), de vroegere residentie van de graven van Loon. In het stadhuis is de Dienst voor Toerisme gevestigd en we halen er wat folders. We wandelen naar het stationsplein, maar er blijkt geen station en zelfs geen rails (van de lijn Sint Truiden – Tongeren) meer aanwezig. Wel is het stationscafé er nog en we kunnen er prima zitten en wat gebruiken. Even verderop staat de stroopfabriek, waar nog op ambachtelijke wijze appel- en perenstroop worden vervaardigd, maar we kunnen er helaas niet in. De winkel met streekproducten in de portiersloge is wel open en we kopen er diverse soorten stroop en het lokale Bink bier. De fruitveiling van Borgloon blijkt niet open voor spontane bezoekers.
Het stadhuis van Borgloon
We arriveren net op tijd in Het Pachthof voor het diner dat om 18.30 uur begint. Het diner bestaat uit drie gangen: een selder-wortelsoep, Vlaamse stoverij met sla en gekookte aardappelen en een appeltoetje.
Na het avondeten maken we een wandeling van ongeveer 6 kilometer door de omgeving. We zien het wachtbekken van Borlo, een retentiegebied waar hemelwater kan worden opgevangen alvorens het kan worden afgevoerd. Blijkbaar komt hier periodiek hevige regenval voor en kan dan het water niet goed (via het stroompje de Cicindria) wegstromen.