zondag 16 juni
De volgende morgen begint al even eigenaardig, want er blijken drie mensen zich toegang tot onze bus te hebben verschaft. Een van hen is voorzien van een mal rood hoedje. De drie kennelijke feestgangers maken geen aanstalten om de bus te verlaten en zijn pas daartoe te bewegen als ze eerst op de foto mogen samen met enkele Nederlandse homomannen. Dat wordt geregeld en we zetten koers naar Picardië, de Jardins de Séricourt.
De Jardins de Séricourt vormen een complex van 29 voorbeeldtuinen, elk met een eigen karakter. Slingerende bospaadjes leiden van de ene naar de andere tuin waardoor je steeds weer wordt verrast.
In de Jardins de Séricourt verbinden bospaadjes de diverse voorbeeldtuinen
De aanwezigheid van bomkraters uit de oorlog was de inspiratie voor de aanleg van een tuin die aan de krijgskunst is gewijd. Het terra cotta leger van Xian is met taxuszuilen nagebootst en we zien zelfs eveneens in taxus uitgeknipte beelden van het Paaseiland.
De bomkraters vormden een inspiratiebron voor het tuinontwerp
De krijgers (?) van het Paaseiland zijn in een taxushaag uitgeknipt
Het hele complex is een eldorado voor diegenen die van knipwerk houden. De lunch is overvloedig en de flessen wijn worden terstond vervangen zodra ze leeg dreigen te raken.
De stemming is dan ook opperbest als we de volgende tuin bereiken, de Jardins de Maizicourt. Hier worden we door een heuse barones opgevangen. Zij geeft extra aandacht aan onze reisleider die vandaag jarig is. Er is een prachtige moestuin met door hemerocallis omzoomde paden, een weitje met ezels, een park met machtige bomen en de sfeer die de tuinen uitstralen is allerplezierigst. De aansluiting op het agrarisch landschap wordt gevormd door rijen bomen en borders van blauwe iris en geraniums. Helaas is de tijd te kort om ten volle van alles te kunnen genieten, het is echt een tuin om nog eens naar terug te gaan.
De tuinzijde van het kasteel van Maizicourt met zicht op de dorpskerk
De potager in de Jardins de Maizicourt
De aansluiting van de Jardins de Maizicourt op het agrarisch landschap
De achteringang van de tuinen is een handreiking naar het agrarisch landschap
De volgende etappe is in meerdere opzichten het dieptepunt van de reis. We gaan naar het grottencomplex van Naours, een ondergrondse stad die in de kalksteen is uitgehakt. Dit programma onderdeel paste geenszins in de opzet van de reis en geen van de deelnemers had er een positief oordeel over. We hadden beter nog wat langer in Maizicourt kunnen blijven.
Het hotel staat in Abbeville, een na de oorlog herbouwde stad aan de Somme. De stad zelf stemde ons wat somber, het stadscentrum is uitermate treurig en er valt hoegenaamd niets te beleven. Het hotel was wel comfortabel en de diners waren copieus, op een fles wijn meer of minder werd niet gekeken.
Het stadhuis en het marktplein van Abbeville zijn na de Tweede Wereldoorlog tot stand gekomen