Verslag tuinenreis 18 – 20 juni 2012 naar Nederlands en Belgisch Limburg
Samen met de Groei en Bloei afdeling Gooi – Zuid zijn we van 18 t/m 20 juni 2012 naar Nederlands en Belgisch Limburg geweest. De reis was geregeld door de Tuinreisclub van Wim Willemsen, de bekende kweker uit Veenendaal. Helaas was Wim wegens verblijf in het ziekenhuis zelf verhinderd, maar hij had zich door zijn medewerkster Gerda laten vervangen.
maandag 18 juni
We moeten al om 7.30 uur vanaf De Kemphaan vertrekken. We slapen door de spanning niet zo best, zijn daarom al in alle vroegte klaarwakker en fietsen met onze bagage door het bos naar de afgesproken plek. We zijn de eersten en de chauffeur, die Bert blijkt te heten, heet ons enthousiast welkom. Tegen 7.30 uur komen de overige 8 medereizigers uit Almere ter plaatse, allemaal dames, maar dat wisten we al. We rijden naar Hilversum, niet naar de gebruikelijke opstapplaats bij het benzinestation (want dat is al twee jaar onbereikbaar), maar naar een kerkgebouw veel verder weg. Gelukkig is iedereen daar al om 8 uur aanwezig, zodat we meteen kunnen vertrekken, in plaats van pas om 8.15 uur, zoals afgesproken. Het gezelschap bestaat nu in totaal uit 22 personen, waarvan 20 dames. We rijden naar Nijmegen, om Gerda op te halen, en verder door richting Venlo. Het weer is verschrikkelijk, het regent pijpenstelen en het onweert ook nog. Zodra we de Maas passeren, klaart het echter op.
Onze eerste tuin is die van de familie Verheggen in het rozendorp Lottum. We krijgen koffie en thee en heerlijke vlaai en we kunnen buiten in de zon zitten. De tuin is prachtig en logisch opgebouwd uit verschillende tuinkamers. Uiteraard zijn er veel rozen, die er ondanks de voorbije winter nog prima uitzien. De buxus is sterker getroffen, niet door de winter, maar door de schimmelziekte, en is deels door andere planten vervangen. De familie heeft de beschikking over een reservetuin, een soort depot van planten, die in voorkomende gevallen naar de eigenlijke tuin worden verhuisd. Eigenlijk is dit het leukste deel van het tuinencomplex, omdat de planten gewoon naast elkaar zijn gezet en dat levert verrassende combinaties op. Er is een voorraadje planten voor de verkoop en de eerste planten gaan al mee de bus in.
In de tuin van de familie Verheggen
Jos lijkt hier Marian bestraffend toe te spreken
De reservetuin
Onze volgende tuin is de Brookergarden in Hout-Blerick. De eigenaresse, mevrouw Gubbels, is geboren op de naastgelegen boerderij De Brookerhof en daarom heet de tuin zo. Oorspronkelijk was hier alleen een bosperceel, maar dat is gekapt en vervangen door een aantal tuinen rondom het huis. De entree roept herinneringen op aan de farm Ponderosa die decennia geleden in een televisieserie figureerde. Verderop valt het echter meer dan mee, er zijn drie vijvers, met elk een eigen karakter, en daaromheen zijn leuke borders aangelegd. Een van de vijvers is voorzien van een zandstrand met palmbomen en ligstoelen en we krijgen onwillekeurig het Zwitserlevengevoel.
De grote vijver in de Brookergarden
Onze volgende halte is de tuin het Fancrever Hofke in het gehucht IJzeren. Het dorpje krijgt een nieuwe bestrating en de bus kan er niet door, dus moeten we lopen vanuit Sibbe naar hier en ook weer terug. De korte wandeling door het Limburgse land is wel plezierig.
Fancrever is de samenvoeging van de begindelen van de woorden FANtasie, CREatie en VERwezenlijking. De eigenaar, de heer Notermans, is een bevlogen man. Hij is gek op het materiaal mergel (kalksteen), dat hij uit de groeve van Sibbe haalt en waar hij allerlei objecten van uitsnijdt. Zo heeft hij nestkastjes van mergel gemaakt en in de tuin staan quasi Romeinse zuilen, ook al van mergel. De tuin is verdeeld in zeven tuinkamers achter elkaar. Hij koopt er af en toe een stuk grond bij en voegt dat als nieuwe tuin toe, uiteraard na inrichting tot nieuwe tuinkamer. Hij vertelt met verve over de ziekten en plagen die zijn tuin teisteren en over de diversiteit aan bestrijdingsmiddelen die hij inzet. Biologisch verantwoord is het allemaal bepaald niet. Wel zijn er prachtige planten te zien en ze zien er perfect uit, maar dat krijg je met al die middelen.
Doorkijk in het Fancrever Hofke
Het geplande bezoek aan de kwekerij Marnis in Schimmert gaat niet door, omdat de kwekerij voorlopig geen klanten kan ontvangen. Daar is abusievelijk de verkeerde potgrond geleverd voor het oppotten van de planten, met als gevolg dat de planten achteruit zijn gegaan. Inmiddels zijn ze opnieuw opgepot, nu wel in de juiste grond, maar ze moeten nog aanslaan. Dus gaan we naar een andere kwekerij en dat blijkt Bastin te zijn, in Aalbeek. We kennen de kwekerij al van een vorig bezoek, maar het is bepaald geen straf om daar weer naar toe te gaan. De kwekerij ligt prachtig tegen een helling en heeft een mediterrane uitstraling. Ze hebben met name veel kruiden, zoals een schitterend veld met onnoemelijk veel soorten lavendel. We hadden Marion G beloofd om een bepaalde Cistus voor haar te kopen, mochten we bij Bastin verzeild raken, en we zijn nu in staat om dat te doen. De bus krijgt na ons bezoek het karakter van een rijdend tuincentrum, maar de chauffeur vindt het allemaal goed en gaat zelfs zo ver om onze plantjes tijdens de reis van water te voorzien.
Kwekerij Bastin heeft fraaie Salvia's (hier: Ostfriesland)
We rijden naar Valkenburg, naar onze hostellerie Valckenborgh. Het woord hostellerie wordt door Gerda vertaald als 'familiehotel'. De kamers en sanitaire ruimten zijn krap bemeten en dus komt het familiegevoel gauw. Dat is nog meer het geval als we op het overdekte terras plaatsnemen en witte wijn bestellen. Over het daarna volgende diner wordt verschillend geoordeeld. Mensen die hadden opgegeven dat ze een aspergedieet volgen komen niet echt aan hun trekken, want we krijgen onder meer rode kool van onbestemde herkomst voorgeschoteld. We missen Wim zeer en schrijven met zijn allen een kaartje naar het ziekenhuis.
Na het diner gaan we nog wat stappen in het als bruisend bekend staande Valkenburg. Doordat ook hier de straten zijn opgebroken, valt dat bruisen echter zwaar tegen. Sommigen willen na het diner nog wat eten, maar meer voedsel dan pinda's wordt door de horeca na 10 uur niet meer verstrekt. Wel is nog drank beschikbaar en dus wordt het voor sommigen nog wel half twaalf voor zij zich door de verlaten en opgebroken straten een weg banen terug naar het hotel.