maandag 14 juli, Kreftenbroeck, Rood Klooster en Vrasene
Vandaag gaan we weer op huis aan. Het is een zonovergoten dag. We gaan eerst nog naar het ''arboretum'' Kreftenbroeck in Sint-Genesius-Rode. Sint-Genesius-Rode ligt in Vlaams Brabant, maar is een zogenaamde faciliteitengemeente, hetgeen betekent dat de Franstaligen er zekere rechten hebben. Onze gastvrouw is Franstalig. Kreftenbroeck is een voormalige boerderij met een enorme langgerekte tuin (5 ha), aan weerszijden van een beek. Een arboretum is het niet, hoewel er prachtige bomen in staan. Na het overlijden van de eigenaars werden huis en tuin in een stichting ondergebracht. Een van de dochters bewoont sinds twee jaar weer het ouderlijk huis en heeft het huis aan de eisen van de tijd aangepast. Ook verzorgt ze de immense tuin, waar ze onder meer de tuinarchitect Jacques Wirtz bij heeft ingezet. Het relief is fraai in het tuinplan opgenomen, langs de beek is weelderige en natuurlijk aandoende oeverbeplanting aangeplant en op de hellingen grazen schapen. In de voortuin staat een roos met de naam Souvenir de Rose-Marie, een eerbetoon van de vroegere eigenaar aan zijn overleden vrouw.
De voormalige boerderij Kreftenbroeck in Sint-Genesius-Rode
De langgerekte tuin ligt aan weerszijden van een beekje
Het beekje stroomt door een moerasgedeelte van Kreftenbroeck
De Gunnera in tegenlicht
De laatste tuin in het Brusselse heet Les Terrasses du Rouge Cloitre in de gemeente Oudergem. De eigenares is een krasse dame van 76 jaar, die al het werk doet met ene Felix, die een paar keer per week langskomt en voor een biertje de tuin helpt onderhouden. Haar man beperkt zich tot het aansturen van de grasmaaier. De tuin loopt steil naar beneden, tot aan de vijvers van het Rood-Klooster. Naast het huis is een verwilderd park, waar vroeger een kasteel stond. Onze gastvrouw laat haar tuin breder lijken door af en toe stiekem een boom te planten in het park, dus buiten haar eigen tuin. Tot dusverre gaat dat goed. Ze rent verrassend snel met ons mee en legt uit dat de padden via een buis vanuit haar tuin de vijvers kunnen bereiken. Tot slot neemt ze een vervaarlijke schop ter hand en steekt een aantal zaailingen uit de grond. We verdelen de stekken van de geelbloeiende crocosmia en zo is iedereen gelukkig.
De tuin van de villa Les Terrasses du Rouge-Cloitre biedt uitzicht op het park van het Rood-Klooster
We rijden nu Brussel uit en bereiken het dorp Vrasene in het Waasland. De tuin De Wiedenhof bezoeken we nu al voor de derde keer. De eigenaar vertelt dat hij zijn tuin aan het senioriseren is. Dat betekent dat die onderhoudsvriendelijker wordt gemaakt. In de voortuin zijn de talrijke hosta's vervangen door epimedium. In de diepe langgerekte tuin achter het huis zijn veel minder planten te zien dan voorheen en we zien nu ook hier en daar de grond. Dus hij heeft afstand gedaan van zijn vroegere adagium dat de tuin een gesloten bladerdek te zien moest geven. Het schaduwgedeelte achterin biedt een schrikbarend beeld, de hosta's staan er bij alsof ze door een ramp zijn getroffen. Dat blijkt ook zo te zijn, onlangs heeft een hagelbui dit gedeelte ernstig beschadigd. Dezelfde bui is ook losgebarsten boven het autootje van mevrouw, ze laat de putjes in het dak bedroefd zien.
De reis naar Belgie wordt op vrolijke wijze afgesloten met een glas witte wijn op het terras van De Wiedenhof.
In de Wiedenhof in Vrasene
We komen met enige vertraging aan op het pleintje voor het station Utrecht Lunetten, waar we weer worden opgewacht door Hans. De thuisreis verloopt soepel en het is nog volop licht als we thuis aankomen. Terug thuis!