Zondag 28 juli
Het ontbijt om 8 uur is weer uit de kunst. Nu zijn er kersen uit de Betuwe.
We rijden naar het Herinneringscentrum Westerbork. Het centrum blijkt nog gesloten en daarom vatten we de wandeling aan die ons voert naar het voormalig kampterrein Westerbork. We kiezen voor het Melkwegpad, dat weliswaar ongeveer 2,5 km lang is, maar waarlangs informatiepanelen over de Melkweg zijn geplaatst. We passeren straks namelijk de uit veertien losse parabolische antennes bestaande radiotelescoop, de Radiosterrenwacht Westerbork.
De forse wandeling eindigt bij de vroegere ingang van het concentratiekamp. We blijken nu te lopen op het tracé van de vroegere spoorlijn naar het kamp. Voor de ingang staat de houten woning van de toenmalige kampcommandant Albert Konrad Gemmeker. Om het gebouw te beschermen tegen verder verval staat het in een gigantische glazen kasconstructie.
Van de barakken is niets meer te zien, behalve Barak 56 die deels is gereconstrueerd met authentieke barakdelen. De vroegere appèlplaats ligt er nog, met daarop 102.000 rechtopstaande stenen, voor elke weggevoerde gevangene één. Hier en daar steekt een foto uit de stenen.
Er ligt nog een stuk rails met een goederenwagon. Uit een luidspreker klinken de namen van de personen die op deze datum, 28 juli, in een van de oorlogsjaren per trein zijn weggevoerd. De panelen met uitvergrote afdrukken van laatste kaarten en brieven maken, samen met de wagon, diepe indruk.
Aan het andere einde van het kamp zien we een monument dat bestaat uit omhoog gebogen treinrails. Het originele stootblok is daarachter. Hier is ook de vroegere opslagplaats van aardappelen.
 |
 |
 |
||
We lopen helemaal terug naar de ingang en zien daar de pendelbus naar het Herinneringscentrum, het museum. We hebben geen kaartjes maar mogen toch mee. De bus rijdt over de vroegere spoorlijn.
In het museum is een tentoonstelling ingericht van het werk dat de fotograaf Werner Rudolf Breslauer tijdens de oorlog in het kamp heeft gemaakt. Hij was een joodse vluchteling uit Leipzig, die tijdens de oorlog in Nederland werd opgepakt en samen met zijn gezin naar het kamp werd gestuurd. Hij kreeg van de kampcommandant de opdracht om foto's te maken in het kamp, inbegrepen foto's van het leven in de commandantswoning. We zien foto's van een modern interieur met centrale verwarming en een adventskrans aan het plafond. Ook de vriendin van de kampcommandant is een paar keer te zien. Breslauer zou ook een film maken over het kampleven, maar daar zijn maar een paar fragmenten van tot stand gekomen. De foto's die hij van het leven van de gevangenen maakte tonen een zo normaal mogelijk bestaan in het kamp. Er wordt gewandeld, er worden aardappelen geschild, gevoetbald, gemusiceerd. Er zijn toneel- en cabaretvoorstellingen, steeds op de dinsdagavond, als eerder die dag de trein was vertrokken naar de vernietigingskampen in bezet Polen.
We verlaten vol indrukken het Herinneringscenrtum en rijden naar Echten, waar ons een verrassing zou wachten, in de vorm van theedrinken in de 
uitspanning Tea Time. Daar blijkt echter alles te zijn bezet en we nemen onze toevlucht tot een andere uitspanning in Echten, met de naam Boschzicht. Het ''bosch'' waar we op uit kijken, is eigendom van Baron van Holthe tot Echten. Zijn kasteel met duiventil zien we wel staan, maar het is niet toegankelijk. De terugreis vindt plaats via (weer) het plassengebied in de Kop van Overijssel en langs Vollenhove duiken we weer de Noordoostpolder in.
Op Schokland bezoeken we het plaatselijk museum met kerkje. Een laatste glas wijn sluit ons driedaags bezoek aan Drenthe en omstreken af. Het was een leerzaam en indrukwekkend weekend.
terug naar overzicht trips 2024 terug naar Drenthe zaterdag 27 juli