Naar de Vijfheerenlanden en de Alblasserwaard, zaterdag 10 juni 2023
Vandaag gaan we naar een gebied waar de GGC zich tot nog toe niet heeft vertoond: de Vijfheerenlanden en de aangrenzende Alblasserwaard. In de Vijfheerenlanden speelden in een ver verleden vijf heren de baas, de Alblasserwaard dankt zijn naam aan het riviertje de Alblas. Een waard is volgens Wikipedia ''een oude naam voor een vlak landschap in een rivierengebied. Waarden zijn ontstaan onder invloed van rivieren en geheel of gedeeltelijk omgeven daardoor. De waarden worden tegen deze waterlopen beschermd door rivierdijken.''. Deze definitie belooft veel en onze verwachtingen zijn dan ook hooggespannen als we over de Lekbrug rijden en inderdaad een groene weelde voor ons zien, weilanden zover het oog reikt met daarin tal van waterlopen met rietkragen, watermolens, torenspitsen. Kortom, een levend Verkade-album. We gaan naar Lexmond, gelegen aan de zuidoever van de Lek. De naam is ontleend aan een nietig veenstroompje, de Laak of Lex, en dus niet aan de Lek.
Laurens en Arie bewonen een aardig huis aan een rustige uitvalsweg van Lexmond. Als we de tuin betreden achter het huis, valt de buitengewone ligging van het huis ons pas op. De Lekdijk rijst daar namelijk voor ons op, weelderig begroeid met dijkflora (weer dat Verkade-album): klaprozen, korenbloemen, distels, kaasjeskruid. De dijkhelling blijkt bij het huis te horen en Arie gooit meteen een hek open, zodat we de dijk kunnen beklimmen en worden getracteerd op een weids vergezicht over het stroombed van de Lek.
 |
 |
 |
||
We vergeten bijna onze koffie met diverse soorten gebak, want er valt veel te zien. De tuin is door diagonaal lopende paden in stroken beplanting opgedeeld, in elke strook domineert een bepaalde kleur. Naar de dijkvoet toe zien we een wadi in wording. Het is een natte strook, het geregeld van de dijkhelling afstromend hemelwater bevloeit de wadi en zo kunnen daar planten groeien die een vochtig milieu nodig hebben. Volgens Arie is er geen kwelwater, wat je bij deze ligging onderaan de dijk wel zou verwachten. De wadi is er nog niet zo lang en het blijft voorlopig nog experimenteren met planten die het wel of niet doen. De Penstemon, Thalictrum, Phlomis, Persicaria, Campanula en Verbena doen het in elk geval wel. De tuin is kort geleden verrijkt met een kas, waar groenten in worden geteeld. Daar staat tegenover dat de kippen weg zijn.
 |
 |
 |
||
Het is een korte rit naar de tuin van Henny en Chris Fuit in Schelluinen. Er zijn diverse bloemborders te zien. Ook een vijver met een moerasgedeelte en een Monetachtige brug die net als het origineel is behangen met (uitgebloeide) Wisteria. Verder een moestuin, een kas en een fruitkooi. Voor de liefhebbers is ook een composteringsgedeelte te zien. Een stukje van de tuin waarin allerlei tuinafval wordt verwerkt tot compost, waarin zaden/onkruiden, schimmels en ziekten niet meer voorkomen, omdat de bereikte temperatuur oploopt tot 60-70°C en er dus een mooi product overblijft om opnieuw in de tuin te kunnen gebruiken. Achterin komen we in een Oudolfachtig gedeelte, waar ook wat Oudolfvreemde elementen te zien zijn, zoals kruisbessenstruiken. Maar die stonden daar al eerder. Mooi is het uitzicht over de weilanden.
De lunch is in het restaurant '''t Raadhuis'' in Goudriaan. Het is een oude herberg met een bovenruimte waar lange tijd het gemeentehuis in was gevestigd. De lunch is prima. Aan de wand hangen foto's waarop we het pand nog idyllisch aan een waterloop zien. Inmiddels is die waterloop ten offer gevallen aan de voortschrijdende beschaving: gedempt, verhard als parkeerterrein, een benzinepomp aan de overkant.
 |
 |
 |
||
 |
 |
|||
Het laatste adres is een tuin in Streefkerk, buitendijks aan de Lek gelegen en dan ook ''De Lektuin'' genoemd. We dalen af van de dijk en zien kleurrijke borders. De tuin gaat over in een oosters gedeelte met een beek en een Balinees prieel (als bouwpakket hier terecht gekomen). Via de boomgaard met diverse fruitbomen en een insecten- en vogelpad waaiert de tuin uit richting de rivier. Het is niet duidelijk waar de tuin ophoudt en die van de buren begint, maar er is een lijn met vlaggetjes gehangen opdat je niet per ongeluk in de buurtuin stapt. Aan de oever van de Lek is een terras met een schitterend breed uitzicht. Weer het Verkade-album. Alleen had je toen nog geen jetski's en ander lawaai. Leo en Saskia van den Berg waar de tuin van is, lopen af en aan met thee en koeken. Laurens en Arie krijgen de welverdiende cadeaubon. Sommigen blijven nog wat van het riviergezicht genieten, anderen gaan weer op huis aan. Het eind van een prachtige dag in het rivierengebied.
Gerard
Foto's: Jos Winnubst